Το Εργαστήριο με τις Κούκλες: ταξίδι στο βικτωριανό Λονδίνο
«Το Εργαστήριο με τις Κούκλες» πρόκειται για τη συναρπαστική ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, που φιλοδοξεί να γίνει ζωγράφος, και ενός εμμονικού άντρα, που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο της για πάντα.
«Το Εργαστήριο με τις Κούκλες» είναι ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω αρκετό καιρό και τον Ιανουάριο που μας πέρασε βρήκα επιτέλους την ευκαιρία να το ξεκινήσω. Δεν είναι ένα βιβλίο που με καθήλωσε από την αρχή με την πλοκή του, αλλά αυτό που με κράτησε στο μεγαλύτερο μέρος του μέχρι να ξεκινήσει το πραγματικά δυναμικό μέρος της ιστορίας, ήταν οι χαρακτήρες του και η ατμόσφαιρα που δημιούργησε η Ελίζαμπεθ Μακνίλ. Πραγματικά, το απόλαυσα και το τέλος του βιβλίου με άφησε με πολλές σκέψεις και έντονα συναισθήματα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Συγγραφέας: Elizabeth Macneal
Σελίδες: 408
Εκδόσεις: Ψυχογιός
«Το Εργαστήριο με τις Κούκλες» της Ελίζαμπεθ Μακνίλ μας μεταφέρει στο βικτωριανό Λονδίνο του 1850, όταν η Μεγάλη Έκθεση που πρόκειται να πραγματοποιηθεί, προσελκύει τα πλήθη στο Χάιντ Παρκ για να παρακολουθήσουν την ανέγερση του εντυπωσιακού κτιρίου που θα τη φιλοξενήσει. Μέσα στο πλήθος βρίσκονται η Άιρις και ο Σίλας. Η Άιρις είναι μια νεαρή κοπέλα που εργάζεται σε ένα μαγαζί που πουλάει πορσελάνινες κούκλες και καθημερινά ζωγραφίζει τα πρόσωπά τους. Αν και αισθάνεται παγιδευμένη σε αυτή τη δουλειά, συνεχίζει να ονειρεύεται ότι μια μέρα θα γίνει ζωγράφος. Από την άλλη, ο Σίλας είναι ένας παράξενος και μοναχικός ταριχευτής, που, όταν συναντά την Άιρις, η ζωή του αλλάζει για πάντα. Για την Άιρις, όμως, η συνάντησή τους είναι απλά κάτι ασήμαντο που ξεχνάει αμέσως.
Εκτός όμως από τον Σίλας, υπάρχει και ο Λούις Φροστ, ένας νεαρός καλλιτέχνης από την Αδελφότητα των Προραφαηλιτών ζωγράφων, ο οποίος ζητά από την Άιρις να ποζάρει για έναν πίνακα που θέλει να ζωγραφίσει. Εκείνη δέχεται και παράλληλα, ενάντια στις κοινωνικές επιταγές, τολμά να κυνηγήσει το όνειρό της: να μάθει να ζωγραφίζει. Ενώ όμως η Άιρις ανακαλύπτει έναν καινούριο κόσμο που ανοίγεται μπροστά της γεμάτο ελευθερία και δημιουργία, ο Σίλας δεν μπορεί να τη βγάλει από το μυαλό του και το πάθος του γι αυτή γίνεται όλο και πιο σκοτεινό. Μέχρι πού θα φτάσει όμως για να το ικανοποιήσει;
Γιατί να διαβάσεις «Το Εργαστήριο με τις Κούκλες»
Αν και «Το Εργαστήριο με τις Κούκλες» είναι το πρώτο βιβλίο της Ελίζαμπεθ Μακνίλ, κέρδισε το Βραβείο Μυθιστορήματος Caledonia 2018 και ανακηρύχθηκε από τους Times Βιβλίο του Μήνα. Διάβασέ το αν σου αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα/ θρίλερ και ειδικά εκείνα που τοποθετούνται στη βικτωριανή εποχή με αρκετές δόσεις τέχνης, εμμονής και αγωνίας.
Ταξικές διαφορές
Γι αυτό μ’ αρέσει να διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα. Όχι μόνο με ταξιδεύουν στον χρόνο, αλλά μου δίνεται η ευκαιρία να μάθω και κατιτίς. Έτσι έγινε και με «Το Εργαστήριο με τις Κούκλες»! Ήταν ένα βιβλίο που με ταξίδεψε στο βικτωριανό Λονδίνο, σε μία εποχή που η Μεγάλη Βρετανία μεσουρανούσε στον παγκόσμιο πολιτικο-οικονομικό χάρτη, και μου έδειξε την πραγματική πόλη, όχι μόνο το Λονδίνο της μεγαλοπρέπειας και των πλουσίων, αλλά και το Λονδίνο των φτωχών, των άπορων που ζούσαν μέσα στη βρομιά των σκοτεινών, λιγδιασμένων στενών, όπου οι ασθένειες και ο θάνατος ήταν κάτι το καθημερινό.
Βιομηχανική Επανάσταση
«Η κυρία Σόλτερ λέει ότι η λατρεία των προϊόντων θα είναι η καταστροφή της κοινωνίας»
Στα μέσα του 19ου αιώνα η βιομηχανική επανάσταση ολοκληρώνεται και πλέον η Μεγάλη Βρετανία έχει περάσει στη βιομηχανική εποχή. Αν και δεν είναι το κυρίαρχο θέμα του βιβλίου, η εκβιομηχάνιση υποβόσκει διακριτικά σε κάποια σημεία της ιστορίας μέσα από σκέψεις και λόγια των χαρακτήρων που σε προβληματίζουν.
«Τι θέση έχουν εδώ τέτοια μηχανήματα; Μπορεί να δείχνουν την πρόοδο του εκβιομηχανισμού, αλλά τι πρόοδος είναι αυτή άμα βγάζουν ολόιδια τυπωμένα περιοδικά, ολόιδιες εραλδικές πορσελάνες, ολόιδια μασούρια μπαμπάκι, τακτικά και συμμετρικά; Αν αυτή είναι η σύγχρονη εποχή, δεν θέλει κανένα πάρε δώσε μαζί της»
Αδελφότητα των Προραφαηλιτών ζωγράφων
Από την άλλη, όμως, βλέπουμε και τη μποέμικη ζωή των καλλιτεχνών και ρίχνουμε μια απολαυστική ματιά στα ενδότερα της Αδελφότητας των Προραφαηλιτών ζωγράφων. Ούτε που ήξερα γι αυτούς πριν διαβάσω «Το Εργαστήριο με τις Κούκλες». Μέσα από το βιβλίο όμως, τριγύρισα στα ατελιέ τους, στις νυχτερινές τους βόλτες στις παμπ, έκανα παρέα με τον Μίλαι και τον Ροσέτι, κι έμαθα για τη ζωγραφική και τη ζωή τους, κάτι που πραγματικά με ενθουσίασε όσο διάβαζα. Ακόμα και η ίδια η κεντρική ηρωίδα, η Άιρις, είναι εμπνευσμένη από την Ελίζαμπεθ Σίνταλ, καλλιτέχνιδα της βικτωριανής εποχής, ποιήτρια και μοντέλο καλλιτεχνών της Αδελφότητας των Προραφαηλιτών ζωγράφων.
Δες στο παρακάτω βίντεο την ιστορία της Ελίζαμπεθ Σίνταλ, που ενέπνευσε τη συγγραφέα στη δημιουργία της κεντρικής της ηρωίδας.
Η θέση της γυναίκας
Η συγγραφέας μέσα από τις εσωτερικές σκέψεις και τις πράξεις της Άιρις, μας δείχνει τους περιορισμούς που βίωνε η γυναίκα της βικτωριανής εποχής. Βλέπουμε την κεντρική ηρωίδα να ασφυκτιά μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Το φύλο της δεν της επιτρέπει καμία παρόρμηση, καμία ελευθερία, ούτε κοινωνική ούτε προσωπική. Δεν μπορεί να επιλέξει την καριέρα της, να ζήσει μόνη της, να απολαύσει τον έρωτα ή απλά να κάνει βόλτα με έναν άντρα που δεν είναι συγγενής της χωρίς να στιγματιστεί κοινωνικά. Ως γυναίκα πρέπει να είναι εγκρατής, να εκφράζεται πάντα διπλωματικά για να μη θίξει τις κοινωνικές συμβάσεις ή τον εγωισμό ενός άντρα. Όπως μας περιγράφει και η συγγραφέας μέσα από τις σκέψεις της ηρωίδας της:
«Θα έπρεπε να εκτιμά περισσότερο τις φροντίδες των αντρών, αλλά και να τους αντιστέκεται επίσης, διακριτικά, με έναν τρόπο συνάμα να τους ενθαρρύνει και να τους αποθαρρύνει , ώστε να μη γεννά αμφιβολίες για την αγνότητα και την καλοσύνη της αλλά μήτε να κάνει τους άντρες να νιώθουν περιφρονημένοι»
Με άλλα λόγια, η Ελίζαμπεθ Μακνίλ με επιδέξιο τρόπο με έκανε να καταλάβω πόσο καθημερινά δύσκολο, επικίνδυνο και εξαντλητικό ήταν να είσαι γυναίκα εκείνη την εποχή.
Αξίζει να διαβάσεις «Το Εργαστήριο με τις Κούκλες»;
Ναι, ναι, ναι, αξίζει να το διαβάσεις! Μέσα από πλούσια και καλοδομημένη γλώσσα, η Ελίζαμπεθ Μακνίλ μας δίνει ένα ευκολοδιάβαστο και ταυτόχρονα βαθύ ιστορικό μυθιστόρημα που όσο το διαβάζεις νιώθεις το σκοτάδι, τη μούχλα και την υγρασία από τις φτωχογειτονιές του βικτωριανού Λονδίνου. Νιώθεις την ανάγκη και την πάλη της ηρωίδας να σπάσει τα δεσμά της όπως η Βασίλισσα του Γκιγιεμάρ από τον γαλλικό μύθο, ενώ βυθίζεσαι όλο και περισσότερο στο σκοτεινό δράμα του Σίλας ή συγκινείσαι από την σπαραξικάρδια παρουσία του μικρού Άλμπι.
Το Εργαστήριο με τις Κούκλες είναι χωρισμένο σε τρία μέρη και έχει μικρά κεφάλαια που βοηθούν πολύ στην ανάγνωσή του. Έχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τεχνικά θέματα της ζωγραφικής και της ταρίχευσης χωρίς όμως να σε κουράζουν. Φαίνεται ότι η συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή ιστορική έρευνα για να γράψει αυτό το βιβλίο, καθώς μας μεταδίδει τόσο ρεαλιστικά τον παλμό του βικτωριανού Λονδίνου. Ταυτόχρονα οι βασικοί χαρακτήρες, η Άιρις, ο Σίλας και ο Άλμπι, από την οπτική γωνία των οποίων διαβάζουμε την ιστορία, είναι τόσο καλοδουλεμένοι που στο τέλος όχι μόνο έχεις δεθεί μαζί τους, αλλά βιώνεις το δράμα τους και τους καταλαβαίνεις ως τα μύχια της ψυχής τους.
Το προτείνω με κλειστά μάτια σε σένα που διαβάζεις ιστορικά μυθιστορήματα με θέμα τη βικτωριανή εποχή!
Δες το τρέιλερ του βιβλίου.
Πρόσφατα άρθρα:
